ارزیابی درونی کیفیت گروه آموزشی مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران

این مطالعه با هدف ارزیابی درونی گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران انجام گرفت. ارائه یک نیم رخ جامع و روشن از عملکرد یک مؤسسه یا برنامه براساس خودارزیابی و تجزیه و تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت‌‌ها و تهدید‌‌ها نیازمند بکارگیری فرایند ارزیابی می‌باشد. به این منظور از روش تحقیق ارزشیابی و اقدام‌پژوهی استفاده شد و با کمک پرسشنامه و چک لیست اطلاعاتی، اطلاعات مورد نیاز از مدیر گروه، اعضاء هیأت علمی، دانشجویان و مسئول کتابخانه به شیوه سرشماری و دانش‌آموختگان و کارفرمایان آنها به شیوه نمونه‌گیری در دسترس جمع‌آوری گردید. نتایج نشان داد میانگین وزنی بدست آمده در عامل‌‌های هیأت علمی (4/2)، دانشجو (43/2)، دانش‌آموخته-پیامد (5/2) و پژوهش و تألیفات (4/2) با توجه به ملاک‌‌ها و نشانگر‌های در نظرگرفته شده نشان‌دهنده وضعیت نسبتاَ مطلوب گروه در عامل‌های مورد نظر و میانگین عامل‌های امکانات و فضا‌های آموزشی (17/2)، ساختار سازمانی (92/1)، فرایند تدریس– یادگیری (11/2) و دوره‌‌های آموزشی مورد اجراء (13/2) نشان‌دهنده وضعیت نامطلوب گروه در عامل‌های موردنظر می‌باشد. این نتایج حاکی از این می‌باشد که گروه مهندسی محیط زیست تهران در برخی ابعاد تا رسیدن به وضع مطلوب و یا هدف‌های نهایی خود فاصله زیادی ندارد و این امر مستلزم برنامه‌ریزی و ارائه راه کارهایی برای رفع نقاط ضعف خود در ابعادی می‌باشد که دارای ضعف می‌باشند.